-
1 φάος
φάος, εος, τό, zsgzgn φῶς, φωτός, ep. aufgelös't φόως, – 1) das Licht; bes. das Tageslicht, der Tag, der Tagesanbruch; oft bei Hom.: λαμπρὸν φάος ἠελίοιο Il. 1, 625; ἤδη γὰρ φάος οἴχεϑ' ὑπὸ ζόφον Od. 3, 335; ἔδυ φάος ἠελίοιο Il. 23, 154; ἤδη μὲν φάος ἦεν ἐπὶ χϑόνα Od. 23, 371; ἐν φάει, bei Licht, bei Tage, 21, 429; selten in Prosa, ἔτι φάους ὄντος Xen. Cyr. 4, 2,26, u. öfter; – ὁρᾶν φάος ἠελίοιο = ζῆν, λείπειν φάος ηελίοιο = ϑνήσκειν; – ἐρατὸν σελάνας Pind. Ol. 11, 75, τηλαυγέστερον ἀστέρος P. 3, 75; ἀσμένῳ δέ σοι ἡ ποικιλείμων νὺξ ἀποκρύψει φάος Aesch. Prom. 24; ἄψοῤῥον ἥξεις εἰς φάος 1023; ζῇ τε καὶ φάος βλέπει Pers. 291; Eum. 716 u. oft; auch gradezu der Tag, ἀέλπτως νόστιμον βλέπω φάος Pers. 255; ὡς μηκέτ' ὄντα κεῖνον ἐν φάει νόει, am Leben seiend, Soph. Phil. 413, vgl. 659; οὐκέτ' ὄντα Διὸς ἐν φάει Eur. Hec. 707, u. oft. – Auch das durch Feuer, Fackeln u. vgl. hervorgebrachte Licht, ἐγὼ τούτοισι φάος πάντεσσι παρέξω Od. 18, 317, τίς τοι φάος οἴσει 19, 24, λύχνον ἔχουσα φάος περικαλλὲς ἐποίει 34, νήησαν ξύλα πολλὰ φόως ἔμεν ἠδὲ ϑέρεσϑαι 64. Dah. bei den Attikern auch das, was Licht giebt, Kerze, Fackel. – Φῶς ποιεῖν, Feuer anzünden, Xen. Hell. 6, 2,29; κατὰ φῶς πίνειν Cyr. 7, 5,27; λύχνος φῶς παρέχει Conv. 6, 7, u. A. – Dämmerung, Plut. Camill. 34. – Auch wie lumen, das Fenster od. die Oeffnung, durch welche das Licht einfällt, φῶτα μετατιϑέναι, die Fenster verändern, Plut. de curios. 1. – 2) das Licht im Ggstz des Dunkels als Bild der Freude, des Heils, also Glück, Heil, Rettung, Sieg; φόως δ' ἑτάροισιν ἔϑηκεν Il. 6, 6, wie ἐπὴν φάος ἐν νήεσσιν ϑήῃς 16, 95; ἤν πού τι φόως Δαναοῖσι γένωμαι 16, 39, wie μάλα δέ σφι φόως γένετο 15, 669; τῷ μὲν φάος ἦλϑεν 17, 615; οὐδέ τι Πατρόκλῳ γενόμην φάος 18, 102; αἱ δὲ (πύλαι) πετασϑεῖσαι τεῦξαν φάος 21, 538, bereiteten ihnen Rettung; Ἀκραγαντίνων φάος Pind. I. 2, 17; Freude, Aesch. Pers. 292 Eum. 496 Soph. Ant. 596; dah. auch in der Anrede an Personen, deren Erscheinen glück- od. heilbringend ist, γλυκερὸν φάος Od. 16, 23. 17, 41, wenn man nicht dies mit dem dichterischen Gebrauche, daß – 3) τὰ φάεα »die Augen« heißen, zusammenbringen will, Od. 16, 15. 17, 39. 19, 417; vgl. ὀμμάτων κρύπτειν φάος Pind. N. 10, 40; auch im sing., vom Auge des Kyklopen, Eur. Cycl. 633. – [Α, an sich kurz, wird im nom. u. acc. plur. lang, φάεα, wie in φάεσι Callim. Dian. 71; vgl. περιφάεα κύκλα Opp. Hal. 2, 6.]
-
2 τηλ-αυγής
τηλ-αυγής, ές, adv. τηλαυγῶς, weit oder in die Ferne glänzend, fernher strahlend; H. h. 31, 13. 32, 8; Theogn. 551; ἔργου πρόςωπον τηλαυγές, Pind. Ol. 6, 4; φέγγος, N. 3, 64; ἀστέρος τηλαυγέστερον φάος, P. 3, 75; ὄχϑος, Soph. Tr. 521; ἀκτίς, Ar. Av. 1092; ἀκτίνων σέλας, 1709; sp. D., δαλός, Ep. ad. 372 (IX, 675); Luc. Hipp. 7; – τηλαυγέστερον ὁρᾶν, weiter in die Ferne sehen, D. Sic. 1, 50.
-
3 ἀστήρ
1 starἀστέρος οὐρανίου φαμὶ τηλαυγέστερον κείνῳ φάος ἐξικόμαν κε P. 3.75
ὁ μὰν πλοῦτος, ἀστὴρ ἀρίζηλος O. 2.55
-
4 ἐξικνέομαι
ἐξικνέομαι (ἐξᾰκόμαν, ἐξκετ, ἐξᾰκετο, ἐξᾰκέσθαν; ἐξᾰκηται; ἐξᾰκέσθαι.)a come abs. λαιψηροῖς δὲ πόδεσσιν ἄφαρ ἐξικέσθαν sc. Lynkeus and Idas N. 10.64b come out, appearἀστέρος οὐρανίου φαμὶ τηλαυγέστερον κείνῳ φάος ἐξικόμαν κε P. 3.76
ἀμνάμονες δὲ βροτοί, ὅ τι μὴ σοφίας ἄωτον ἄκρον κλυταῖς ἐπέων ῥοαῖσιν ἐξίκηται ζυγέν I. 7.19
c end a journey with, in c. acc.τὰ μακρὰ δ' εἴ τις παπταίνει, βραχὺς ἐξικέσθαι χαλκόπεδον θεῶν ἕδραν I. 7.44
ὁ δ' ἄρα γέροντα ξένον Στροφίον ἐξίκετο, νέα κεφαλά, Παρνασσοῦ πόδα ναίοντ P. 11.35
Μολοσσίδα γαῖαν ἐξίκετ' Pae. 6.110
met. εἴ ποτε χειμέριον πῦρ ἐξίκηται λοίσθιον (sc. δρῦς) P. 4.266 -
5 τηλαυγής
1 far shiningἀρχομένου δ' ἔργου πρόσωπον χρὴ θέμεν τηλαυγές O. 6.4
ἀστέρος οὐρανίου φαμὶ τηλαυγέστερον κείνῳ φάος ἐξικόμαν P. 3.75
τηλαυγέσιν στεφάνοις P. 2.6
τηλαυγὲς ἄραρε φέγγος Αἰακιδᾶν αὐτόθεν N. 3.64
τηλαυγἔ ἀγ κορυφὰν Pae. 7.12
-
6 φαμί
φᾱμί (φαμί, φᾰμέν, φαντί; φαίην, φαίης, φαῖμεν; φᾰμεν: fut. φσει: impf. φᾶ, ἔφα, φάν: aor. φᾶσε codd.: med. fut. φσομαι: aor. φᾰτο; φᾰμένῳ; φάσθαι.)1 saya abs.ἀστέρος οὐρανίου φαμὶ τηλαυγέστερον κείνῳ φάος ἐξικόμαν κε P. 3.75
, cf. P. 9.91b followed, preceded by dir. speechὣς φάτο P. 3.43
, P. 4.120 I. 8.45 “χρήματα χρήματ' ἀνήρ ὃς φᾶ κτεάνων θ ἅμα λειφθεὶς καὶ φίλων I. 2.11
c c. acc.ἔστι δ' ἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά O. 1.35
τά τ' ἐσσόμενα τότ ἄν φαίην σαφές O. 13.103
τὰ δ' αὐτὸς ἀντιτύχῃ, ἔλπεταί τις ἕκαστος ἐξοχώτατα φάσθαι N. 4.92
ἀμπνέων τε πρίν τι φάμεν N. 8.19
τὰ δ' ἄλλαις ἁμέραις πολλὰ μὲν ἐν κονίᾳ χέρσῳ, τὰ δ ἐν γείτονι πόντῳ φάσομαι N. 9.43
ταῦτ' ἄρα οἱ φαμένῳ πέμψεν θεὸς αἰετόν I. 6.49
d c. nom./acc. & inf.ἐμὲ δ' ὦν πᾳ θυμὸς ὀτρύνει φάμεν Ἐμμενίδαις Θήρωνί τ ἐλθεῖν κῦδος O. 3.38
Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρὸς O. 6.49
φαντὶ δ' ἀνθρώπων παλαιαὶ ῥήσεις οὔπω φανερὰν ἐν πελάγει Ῥόδον ἔμμεν O. 7.54
φαντὶ δὲ Λαμνόθεν μεταβάσοντας ἐλθεῖν ἥροας ἀντιθέους Ποίαντος υἱὸν P. 1.52
Ἰξίονα φαντὶ ταῦτα βροτοῖς λέγειν P. 2.21
ὅθεν φαμὶ καὶ σὲ τὰν ἀπείρονα δόξαν εὑρεῖν P. 2.64
φαμὶ γὰρ Ἐπάφοιο κόραν ἀστέων ῥίζαν φυτεύσεσθαι P. 4.14
“ φάτο δ' Εὐρύπυλος ἔμμεναι” P. 4.33 “ ἐν δὲ Νάξῳ φαντὶ θανεῖν λιπαρᾷ Ἰφιμεδείας παῖδας” P. 4.88 “ φαμὶ διδασκαλίαν Χίρωνος οἴσειν” P. 4.102ἄγγελον ἐσλὸν ἔφα τιμὰν μεγίσταν πράγματι παντὶ φέρειν P. 4.278
φαντὶ δ' ἔμμεν τοῦτ ἀνιαρότατον P. 4.287
τά ποτ' ἐν οὔρεσι φαντὶ μεγαλοσθενεῖ Φιλύρας υἱὸν ὀρφανιζομένῳ Πηλείδᾳ παραινεῖν P. 6.21
φαντί γε μὰν εὐδαιμονίαν τὰ καὶ τὰ φέρεσθαι P. 7.19
Αἰγίνᾳ τε γὰρ φαμὶ Νίσου τ' ἐν λόφῳ τρὶς δὴ πόλιν τάνδ εὐκλείξαι (codd.: post et ante φαυὶ distinxit Hermann, qui εὐκλέιξας legit) P. 9.91τὸν ἀπὸ χρυσοῦ φαμὲν αὐτορύτου ἔμμεναι P. 12.17
καί τινα σὺν πλαγίῳ ἀνδρῶν κόρῳ στείχοντα τὸν ἐχθρότατον φᾶσέ νιν δώσειν μόρῳ ( μόρῳ Beck: μόρον codd.: φᾶ ἑ δᾳώσειν Wil., Theiler: alii alia coni.) N. 1.66Αἰακῷ σε φαμὶ γένει τε Μοῖσαν φέρειν N. 3.28
φαῖμέν κε γείτον' ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ ἀτενέι γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον N. 7.87
τὸ δ' ἐμὸν οὔ ποτε φάσει κέαρ ἀτρόποισι Νεοπτόλεμον ἑλκύσαι ἔπεσι N. 7.102
τέθμιόν μοι φαμὶ σαφέστατον ἔμμεν τάνδ' ἐπιστείχοντα νᾶσον ῥαινέμεν εὐλογίαις I. 6.20
φαίης κέ νιν ἄνδρ' ἐν ἀεθληταῖσιν ἔμμεν Ναξίαν ἀκόναν I. 6.72
[“ ὅν τ' εὐσεβέστατον φασὶν Ἰαολκοῦ τράφειν πεδίον (cod. contra metr.: φάτις Bothe) I. 8.40]φαντὶ γὰρ ξύν' ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄνακτας I. 8.46
φὰν δ' ἔμμεναι Ζηνὸς υἱοὶ καὶ κλυτοπώλου Ποσειδάωνος fr. 243. -
7 φάος
φᾰος (φάος, -ει, -ος.)a lit.,I lightἔφλεξεν εὐώπιδος σελάνας ἐρατὸν φάος O. 10.75
esp., light of day,φάει δὲ πρόσωπον ἐν καθαρῷ νίκαν Κρισαίαις ἐνὶ πτυχαῖς ἐπαγγελεῖ P. 6.14
ἄνευ σέθεν οὐ φάος, οὐ μέλαιναν δρακέντες εὐφρόναν N. 7.3
ἐκ νυκτὸς ἀμίαντον ὄρσαι φάος fr. 108b. 2. νεκρὸν ἵππον στυγέοισι λόγῳ κείμενον ἐν φάει, κρυφᾷ δὲ fr. 203.II light of this world, lifeἦλθεν δ' ὑπὸ σπλάγχνων Ἴαμος ἐς φάος αὐτίκα O. 6.44
ἀγλαὸν ἐς φάος ἰόντες δίδυμοι παῖδες Πα. 12. 15, cf. O. 4.15, I. 6.62III light, gazeἀξιωθείην κεν Ἄργει μὴ κρύπτειν φάος ὀμμάτων N. 10.40
II met.,I light ( of fame), splendourτόνδε κῶμον, χρονιώτατον φάος εὐρυσθενέων ἀρετᾶν O. 4.10
ἄπονον δ' ἔλαβον χάρμα παῦροί τινες, ἔργων πρὸ πάντων βιότῳ φάος O. 10.23
cf. ] το βιότῳ φάος[ ?fr. 334a. 7.τίν γε μὲν ἀεθλοφόρου λήματος ἕνεκεν Νεμέας Ἐπιδαυρόθεν τ' ἄπο καὶ Μεγάρων δέδορκεν φάος N. 3.84
σφόδρα δόξομεν δαίων ὑπέρτεροι ἐν φάει καταβαί-νειν N. 4.38
of pers.,εὐάρματον ἄνδρα γεραίρων, Ἀκραγαντίνων φάος I. 2.17
II light ( of hope); comfort, deliverance (cf. Fraenkel on Agam. 522.)ὑπ' ἀμαχανίας ἄγων ἐς φάος τόνδε δᾶμον ἀστῶν O. 5.14
ἐσσὶ δ' ἰατὴρ ἐπικαιρότατος, Παιάν τέ σοι τιμᾷ φάος the comfort you bring P. 4.270 ἐρευνασάτω μεγαλάνορος Ἡσυχίας τὸ φαιδρὸν φάος fr. 109. 2. of pers.,ἀστέρος οὐρανίου φαμὶ τηλαυγέστερον κείνῳ φάος ἐξικόμαν κε P. 3.75
III light (of recognition), cf. a. β. supra. ἀνὰ δ' ἄγαγον ἐς φάος οἵαν μοῖραν ὕμνων brought to birth I. 6.62c frag. τὸ δ' ἀλαθε[ ] κατέστα φάος[ ?fr. 337. 10. -
8 φάος
φάος, φάεος, τό, [dialect] Att. [var] contr. [full] φῶς, φωτός, and resolved [dialect] Ep. [full] φόως (φώωσδε, though read by Ar.Byz. and Aristarch., is to be rejected in Il.16.188); [dialect] Aeol. [full] φάος Sapph.Supp.25.9, but cf. φαυοφόρος:—Hom. uses φάος and φόως, never φῶς; of the oblique cases he uses only dat. sing. φάει and acc. pl. φάεα; dat. pl.Aφαέεσσι Hes.Fr.142.4
, Call. Dian. 211, etc.:— φάος is the only form used by Pi.: Trag. use φάος or φῶς, both in lyr. and dialogue, as metre requires: Com. use φάος in lyr. only, Ar.Eq. 973, Ra. 1529; φῶν is a late acc. in BCH51.380 (Cyme, Hymn to Isis); in Prose φῶς is the only form used in nom. and acc.: gen.φάους X.Cyr.4.2.9
, 26, Oec.9.3, Arist.de An. 429a3; dat. , Ch.62 (lyr.), S.Ph. 415, 1212 (lyr.), etc.: pl.,φάη B. 8.28
, Gal.18(2).250, AP7.373 (Thall.); gen.φαέων Arat.90
; dat.φάεσι Call.Dian.71
; in Prose gen. , Ax. 365c; dat.φωτί Luc. Musc.Enc.9
, etc. (φῷ E.Fr. 534
); pl.,φῶτα IG11(2).203
A33 (Delos, iii B. C.), etc.; gen. φώτων ib.42(1).110.43 (Epid., iv B. C.); dat. φωσί (v. infr. 1.2): ([etym.] φάω) . [ᾰ regularly; but Hom. always has [pron. full] ᾱ metri gr. in φᾱεα; and so dat. pl. φᾱεσι in Call.Dian.71]:—light, esp. daylight, ἤδηφ. ἦεν ἐπὶ χθόνα Od.23.371
;φ. οἴχεθ' ὑπὸ ζόφον 3.335
;κατέδυ λαμπρὸν φ. ἠελίοιο Il.1.605
;Ἠὼς.. Ζηνὶ φόως ἐρέουσα 2.49
;ἀθανάτοισι φόως φέροι Od.5.2
;νὺξ ἀποκρύψει φάος A.Pr.24
;τὸ τοῦ ἡλίου φῶς Pl.R. 515e
; πρὸς τὸ φῶς βλέπειν ibid.; οὐράνιον φῶς, αἰθέρος φῶς, S.Ant. 944 (lyr.), E.Ph. 809 (lyr.);ἡμέρας ἁγνὸν φάος Id.Fr. 443
;ἡμερήσιον φάος A.Ag.23
;τὸ ἡμερινὸν φῶς Pl.R. 508c
; ἐν φάει by daylight, Od.21.429; ἕως ἂν φῶς γένηται till daybreak, Pl.Prt. 311a; ἅμα φάει at daybreak, Plu.Cam.34;ἅμα τῷ φωτί Plb.1.30.10
, al.; ἕως ἔτι φῶς ἐστιν while there is still light, Pl.Phd. 89c;ἔτι φάους ὄντος X.Cyr.4.2.26
;κατὰ φάος νύκτας τε E.Ba. 425
(lyr.); κατὰ φῶς, opp. νύκτωρ, X.Cyr.3.3.25; also, of moon light and starlight,φαέεσσι σελήνης Hes.
l. c., cf. Pi.O.10(11).75, Bion Fr.8.5, etc.;ἀστέρος τηλαυγέστερον Pi.P.3.75
; τὰ φῶτα, sc. sun and moon, Ptol.Tetr.37,38.b in Poets, freq. in phrases concerning the life of men,ζώει καὶ ὁρᾷ φ. ἠελίοιο Il.18.61
, cf. Od.4.540, etc.;λείπειν φ. ἠελίοιο Hes.Op. 155
, Thgn.569; ἐς φάος οὐκ ἀνίεσκε, ἀκίκεσθε, Hes.Th. 157, 652;ζῇ τε καὶ βλέπει φάος A.Pers. 299
;ὅστις φῶς ὁρᾷ S.OT 375
;ὄντα ἐν φάει Id.Ph. 415
, etc.;Διὸς ἐν φάει E.Hec. 707
(lyr.); πέμψατ' ἔνερθεν ψυχὴν ἐς φῶς, ἀναγαγεῖν εἰς φῶς, A.Pers. 630 (anap.), Ar.Av. 699 (anap.);πρὸς φῶς ἀνελθεῖν S.Ph. 625
;πρὸς φῶς ἄγειν Pl.Prt. 320d
;λείπω φάος Ar.Ach. 1185
(paratrag.); : but also εἰς φῶς ἰέναι to come into the light, i.e. into public, S.Ph. 1353; εἰς φῶς λέγειν ib. 581; τὸ φῶς κόσμον παρέχει light (i. e. publicity) is a guarantee for order, X.Ages.9.1.c simply a day,φῶς ἓν ἡλίου καταρκέσει E.Rh. 447
; νόστιμον βλέπειν φάος, = ἦμαρ, A.Pers. 261: pl., κρισίμων φαέων of critical days, AP11.382.11 (Agath.).2 the light of a torch, lamp, fire, etc.,τίς τοι φάος οἴσει; Od.19.24
, cf. 34,64;φάος πάντεσσι παρέξω 18.317
; (anap.);ποιεῖν X.HG6.2.29
; πρὸς φῶς πίνειν to drink by the fire, Id.Cyr.7.5.27; a light,φῶς ἔχων.. ἀφηγεῖτο Id.HG5.1.8
: pl., Plu.Pel.12, Ant.26, etc.; τὰ φ. the illuminations, IG11(2).203A33 (Delos, iii B. C.); μέσοις φωσίν at a moderate fire, Ps.-Democr.Alch.p.46 B., cf. Zos.Alch.pp.147,155 B.3 the light of the eyes, φάος ὀμμάτων, ὄσσων, Pind.N.10.40, Opp.H.4.525: pl., eyes,Od.
16.15, 19.417;τίεσκον ἴσον φαέεσσιν ἐμοῖσι Mosch.4.9
;φάη Gal.
l. c.: sg., of the Cyclops' eye, E.Cyc. 633.4 window, IG42(1).110.43 (Epid., iv B. C.), Plu.2.515b; opening in a machine, Heliod. ap. Orib.49.7.14.II light, as a metaph. for deliverance, happiness, victory, glory, etc.,καὶ τῷ μὲν φάος ἦλθεν Il.17.615
; ;ἐπὴν φάος ἐν νήεσσι θήῃς 16.95
;ἐν χερσὶ φόως 15.741
; [πύλαι] πετασθεῖσαι τεῦξαν φάος 21.538
;φ. ἀρετᾶν Pi.O.4.11
;δώμασιν φάος μέγα A.Pers. 300
, cf. S.Ant. 600 (lyr.), Aj. 709 (lyr.);λαμπρὸν φ. γένους Trag.Adesp.9
; of persons,ἤν πού τι φόως Δαναοῖσι γένωμαι Il.16.39
, cf. 8.282, etc.; esp. in addressing persons,ἦλθες, Τηλέμαχε, γλυκερὸν φάος Od.16.23
;ὦ φάος Ἑλλήνων Anacr.124
;Ἀκραγαντίνων φάος Pi.I.2.17
;ὦ φίλτατον φῶς S.El. 1224
, 1354;ὦ μέγιστον Ἕλλησιν φάος E.Hec. 841
; in late Prose, Anon. ap. Suid. s.v. ὦ φῶς: pl., AP7.373 (Thall.).b of God,ὁ θεὸς φ. ἐστί 1 Ep.Jo.1.5
;φ. καὶ ζωή ἐστιν ὁ θεὸς καὶ πατήρ Corp.Herm.1.21
; of Christ,φ. εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν Ev.Luc.2.32
, etc.2 with reference to illumination of the mind,τῆς ἀληθείας τὸ φῶς E.IT 1026
;φ. ἐν τῷ φιλοσοφεῖν Plu.2.77d
, cf. 47c;τὸ φ. τὸ ἐν σοί Ev.Matt.6.23
;τὸ φ. τῆς ζωῆς Ev.Jo.8.12
;ἐν τῷ φ. εἶναι 1 Ep.Jo.2.9
; τέκνα φωτός, ὅπλα τοῦ φ., Ep.Eph.5.8, Ep.Rom.13.12.
См. также в других словарях:
τηλαυγής — Φιλόσοφος από τη Σάμο, γιος του Πυθαγόρα, δάσκαλος του Εμπεδοκλή. Ο Διογένης ο Λαέρτιος γράφει ότι ο Τ. δεν έγραψε κανένα έργο. Άλλες πηγές τον θέλουν συγγραφέα των έργων Τετρακτύς και Περί θεών ή Ιερός λόγος. * * * ές, ΝΜΑ αυτός που φέγγει σε… … Dictionary of Greek